"Ikaw ang Puso ko, Ikaw naman ang Buhay ko" CHP - 10

CHAPTER TEN... (LAST CHAPTER)

ANG NAKARAAN...

Pagkatapos ng pag-aakalang patay na si Pa, ay sinorpresa nya ako sa bahay namin. Lahat ay lumuha ng kaligayahan at wala na akong pagsidlan ng aking kasiyahan dahil sa ang pinakamahalagang kahilingan ko sa buhay ay natupad, ang mabuhay siya. Wala kaming inaksayang oras at nagpunta agad kami sa resort ng mga Salvador dahil miss na miss na namin ang lugar na iyon. At naging masaya ang lahat ng mga kaibigan ko at ang pamilya namin ni Pa. 

Sinabihan kami ni Mommy Glenda na ibo-book na kami papunta sa Australia para makasama ang lolo at lola ni Pa, ngunit nagtanong si Pa kung sasama ba ang magulang niya.

MRS. SALVADOR: “Of Course we do, susunod kami ng Dad mo at si Balae at si Linet kulet, hehehehe. Is it nice?”

AKO at si NICK: “Alright” At tawanan kaming lahat...

PAGPAPATULOY...

Dumating ang araw ng aming pag alis, nakaupo na kami ni “Pa” sa 3rd row ng business class. Syempre doon ako sa may bintana, hindi dahil gusto kong makita ang pag lipad ng eroplano, kundi gusto ni Nick na lagi akong protected. Diba ang sweet. Habang inihahanda ng piloto ang makina ng eroplano para sa gagawin nitong pag lipad. Abala naman si “Pa” sa paghahanap ng mga bagong movies. Hindi pa man nakakaalis ng bansa ang eroplano, nami-miss ko na agad ang Davao, ang bayan na naging saksi sa lahat. Mula sa pagkasilang sa akin hanggang sa kung ano man ako at meron ako ngayon. 

Nami-miss ko rin si Pau at Amy, na malapit ng ikasal sa susunod na taon, at syempre hindi mawawala kaming dalawa ni “Pa” bilang best man at abay sa kasal nila. Si Pau na naging kababata ko, kuya, kaklase, kabarkada, karamay, kapatid, at pinaka-natatanging kaibigan. Hindi ko malilimutan ang huli nyang sinabi sa akin.

PAU: “Mag-iingat ka doon best, alam mo kung gaano kita kamahal, sunod sa Diyos, magulang ko at kay Amy. Hindi ko mapapatawad si Nick pag may nangyaring masama sayo. Ok? Kaya alagaan mo ang sarili mo ha habang wala ako sa tabi mo, at wag mong kakalimutang balitaan ako. Mahal na mahal kita Best ko.” 

AKO: “Oo Best, salamat po, hindi kita malilimutan, saan mang sulok ng Australia at anu mang oras na gising ako, mami-miss ko ang pagsasamahan natin. Mahal na mahal din kita Best, payakap nga.”

Syempre iyakan moment kami ni Pau sa isang sulok ng airport.

Nag moment din kami ni Amy, Si Amy na nakakakilala din ng mga kalandian ko. Ang clown ng buhay ko. Meron din syang pahabol na salita.

AMY: “Bhe, mamimiss kita, wala na akong kachorvahan. Ang updates ko... Mag-iingat kayo ni Nick. I’m so happy you’ve been this far. Unawain nyo lagi ang isa’t isa, hindi mawawala sa relasyon ang away. Balitaan mo rin ako ha.” Nguyngoy ng gaga. 

AKO: “Anu kaba syempre may updates ka parin, lalo na ngayong malayo sa isa’t isa ang dalawang maganda sa earth. Hehehe. Ingatan mo si Pau, sya lang ang kapatid kong lalaki. Wag ring kayong mag-aaway, wag mo  kong kakalimutan. Mahal ko kayong dalawa.” Pina-iyak din ako nito.

Naghatid din si Angela, at Leo, Pero si Kiko hindi daw makakasama, busy sa itinatayong business. Kaya tumawag nalang sa amin ni “Pa”. Si Issa naman binalitaan ako, may nanliligaw daw sa kanya, sinabi ko na sana kasal na sila pag balik ko ng bansa at ipaghanda nya ako ng maraming banana cue dahil siguradong mami-miss ko iyon sa bansang pupuntahan ko. Pero hindi rin nakasama si Issa sa pag hatid. 

Ang Mommy Glenda umiiyak habang paalis kami, walang katapusang 

MRS. SALVADOR: “Ingat kayo doon, tatawag kayo pag nakarating na kayo ha.” Hindi kami bitawan ni Nick sa pagkakayakap. 

Ang mga tita at tito ni “Pa” ay naghatid din, isang mahigpit na yakap naman ang iniwan sa amin ni Daddy Roman. May Pahabol din ito sa akin.

MR. SALAVADOR : “Mga anak, wala ako sa tabi nyo, kaya alagaan nyo ang isa’t isa, Jake anak,sumbong mo sa akin si Nick pag hindi sumusunod sayo ha. At ikaw Nick, mamahalin mo to, hindi mo alam ang sakripisyo ni Jake sayo” Tango lang kami ng tango ni Nick. Iba talaga pag may ama. Nami-miss ko tuloy si Tatay.

At ang Nanay at si Kulit Linet, syempre malungkot. Sinabi ko sa nanay na susunod naman sila pagkatapos  ng isang linggo. Kaya wag na nilang pabigatin ang loob ko kasi ang hirap umalis ng malungkot.

NANAY: “Nak, hindi natin hawak ang buhay natin, kaya isang aral din sa akin na sabihin ko ito sa inyo ng kapatid mo, anu man ang mangyari, lagi mong tatandaan mahal ko kayo ng kapatid mo” Singkit na naman ang mata ko, si nanay kasi, basta ina sobrang lambot ng puso ko.

NANAY: “Nick, anak, alagaan nyo ang isa’t isa, mahal na mahal din kita anak” at niyakap kami ni Nanay.

Si Ken, nagpakalayu-layo na, nagka-ayos na rin ang mga magulang ni Ken at sina Mommy Glenda at Daddy Roman.  Sinabi ko kay Nick  na paano kami makakapagsimula ng tahimik kung meron kaming dinadalang bigat sa dibdib, kaya napatawad na nya si Ken.

Bigla kong naramdaman ang labi ni “Pa” sa pisngi ko, 

NICK: “O anung iniisip ng mahal ko, hindi na ako naririnig.” May pagtatampong himig ni Pa.

AKO: “Wala, ok lang ako, namimiss ko lang silang lahat”

NICK: “Ako nalang isipin mo, ok. Para smile kana” 

Napatawa naman ako sabay tahimik ng maalalang nasa business class area kami.

AKO: “Ikaw kas-” naputol ng biglang halikan ang labi ko.

NICK: “I love you Pa.” Nakatitig sa mga mata ko.

Hinalkan ko ang Noo, ang Ilong at ang labi nya. Umaapaw ang kasiyahan na nadarama ko. Nakarating din kami sa Australia at sinundo kami ng lolo at lola ni Pa.

Sa Sydney Airport...

Sinundo kami ng mag-asawa, ang mga lolo at lola ni Pa, na naging pangalawang lolo at lola ko narin dahil wala na akong nakilalang mga lolo at lola dahil maagang pumanaw ang mga ito, sina nanay at tatay kasi ay mga nag-iisang anak, unico hija at hijo ika nga. Kaya excited din ako kung paano ba magkaroon ng lolo at lola. Bagamat nakikita ko kung paano ang pakikitungo ng mga lolo at lola ni Pau sa kanya, iba parin ang pakiramdam na ako mismo ay magkakaroon na ng sariling mga lolo at lola sa pamilya ni Pa.

GRANDMA SALVADOR: “Nick, hijo, mabuti at nakaligtas ka,huhuhu” Umiiyak na salubong sa amin lola ni Nick, hinahagod naman ni lolo ang ulo ng apo nila. Kitang kita ang pagkamiss at pagaalala  ng mag- asawa. Maliit pala ang lola ni Pa, pero maganda, at ang lolo kamukha ni Eddie Gutierez at matangkad, halatang may itsura sya nung kabataan.

NICK: “La enough na, I’m ok and I have someone for you” 

Kumalas naman ang matandang babae at sabay tumingin sa akin ang dalawang matanda, sabay pahid ng luha ng lola. Ngumiti sila sa akin at.

GRANDMA SALVADOR : “Naku hijo, pasensya kana apo, ikaw ba si Jake? Halika dito, lumapit ka, naku ampogi pogi pala ng boyfriend ng apo ko” Sabay lapit ko sa kanila at yakap din.

GRANDPA SALVADOR: “Aba oo nga, hijo ituring muna kaming mga lolo at lola mo ha, dahil malapit na kayong ikasal ni Nico.” Sabay patong ng kamay sa ulo ko gaya ng ginawa nya kay Nick. Nico pala ang tawag nila kay Pa.

Hindi ako makapagsalita, yakap at ngiti ko nalang ang pinakita ko sa dalawang matanda tanda ng labis kong kasiyahan una sa pagkakaroon ng mga tunay na lolo at lolang maituturing, pangalawa sa mainit nilang pagtanggap sa akin, at pangatlo sa pagsuporta sa pagmamahalan namin ni Pa.  

NICK: “La Let’s go, my baby is hungry” Sabay akbay sa akin.

GRANDMA SALVADOR : “Oo nga naman, matagal ang byinahe ng mga apo ko, at nakaprepare narin ang pagkain sa bahay, kaya tayo na.”

Nakarating kami sa 2 storey na bahay nina lolo at lola, Puno ng halaman at mga puno ang bahay, sa malaking bakod ay umaapaw ang nagagandahang bulaklak na siguradong si lola ang nag-aalaga. Parang pilipinas pero mas may kalidad nga lang ang mga materyales na ginamit sa naturang bahay. Pag pasok namin sa gate ay walang katao tao.

AKO: “La, bukod po sa inyo sino pa pong nakatira sa bahay na ito.”

GRANDMA SALVADOR: “Kami lang hijo ng lolo mo ang nakatira dito. Kaya apat lang tayo sa bahay na ito. Pero pag kasal na kayo, ipapakita ko sa inyo ang bago nyong bahay. Pero syempre dapat lagi parin kayong papasyal sa amin kasi ma-miss ko kayong dalawa ni Nico”

NICK: “Ofcourse nman ‘la, dito kaya nakatira si Pubu at Madrigal, asan na nga pala sila”

AKO: “Sino si Pubu at Madrigal?”

GRANDPA SALVADOR: “Tayo na sa loob at nang makilala mo sila.”

Kaya pagpasok ko sa bahay ay namangha ako sa linis at ayos ng bahay nina lola, sobrang cozy ika nga, na feel ko agad ang pagod nang makita ko ang lavander na sofa, parang ang sarap-sarap humiga at magpahinga doon. Ang ganda ng wooden furnitures na inayusan ng mga thin glasses figurines, malaki ang spaces ng bahay, pero wow naman sa mga appliances, na kung saan nakikita ko lang ang  mga ito sa mga MTV cribs o yung mga hollywood celebrity houses. Speechless ako sa crib ni lola at lolo. Hehehe.

 

Bigla namang bumaba sa sofang iyon ang isang super duper cute na aso, na noon ay diko alam ang tawag sa family classification ng aso pero kalaunan ay sinabi rin sa akin ni Pa na iyon daw ay isang Westie dog. At lumapit agad ito sa paanan ni Pa at dali-dali namang kinarga ito ni Pa at niyakap at hinalik-halikan, nakaka-overwhelmed na makita ang dalawang cute na nilalang sa harapan mo. Si Pa na talagang cute at ang karga nya na sobrang cute din, hindi ko namalayang abot tenga na pala ang ngiti ko. At naramdaman ko nalang na lumapit sa akin si Pa para ibigay ang aso.

AKO: “Anung name nya Pa? Babae ba ito?”

NICK: “Oo babae si Pubu”

AKO: “Ah, aso pala si Pubu, ang cute naman nito, ang bait nya ano, di sya galit sa ibang tao”

NICK: “Matapang yan, pero alam nya kasi na kilala kita kaya maamo sya sayo”

GRANDPA SALVADOR: “Alam ni Pubu kung sino ang magiging asawa ng amo nya”

NAgtawanan nalang kaming lahat at nagyaya na si Lola sa dining area para makapagsimula na kaming kumain, kahit gusto kong isama sa lugar si Pubu, pero kailangan parin ang right manners sa hapag kainan, kaya binalik ko nalang si Pubu kay Pa at kinuha nya ito at bago ibaba ay hinalikan ulit.

AKO: “Mag tooth brush ka ha”

NICK: “Ayaw ko nga, hindi ako magto-tooth brush kahit hahalik ako sayo”

AKO: “Subukan mo lang”

NICK: “Hehehe, biro lang Pa.”

Nang makarating naman kami ng kusina ay pinakilala ni lola si Madrigal, isa pala syang Parrot. At tinawag agad nito ang pangalang ni Pa, nasinasabing.

MADRIGAL: “Nico, nico, nico, ang pogi pogi mo nico, kumusta nico”

Napatawa naman ako sa galing ng ibon na magsalita, alam ko tinuruan yun ni Pa kung ano ang sasabihin. Nag simula na din ang dinner. Kahit nasa ibang bansa kami, gulay ang pagkain, tortang talong, amplayang may itlog, sinaing na tulingan na may gata na nasa palayok pa talaga, litsong kawali, at sariwang juice na galing sa kinatas na orange. Grabe ramdam kong namamasa ang lalamunan ko. Sobrang sarap ng kakainin namin.

AKO: “La buti nalang hindi nyo binabago ang pagkain na nakasanayan na natin.”

GRANDMA SALVADOR: “Syempre hijo, ito yata ang pinakamasarap na pagkain sa buong mundo”

Wala kaming inaksayang panahon at kumain na kami habang panay ang tanong sa akin ng dalawang matanda mula ng simula kaming magkakilala ni Nick hanggang sa bago kami umalis ng pilipinas. Maraming nabuksang mga bagay bagay at mga impormasyong nagdala sa aming lahat upang higit na makilala ang isa’t isa. Naging masaya ang aming hapunan at nagsimula nang magsipaghanda para sa gagawing pamamahinga dahil siguradong bukas at sa mga susunod na mga araw ay magiging abala na kaming lahat sa preparasyon ng aming kasal ni Nick.

Naihanda ko narin ang singleness papers ko bago ako umalis sa pinas, sabay kaming nag pa-authenticate ng singleness sa government na isa sa mga kakailanganing dokumento para sa pagkakasal.

Dumating ang bukas at kasama sa aming pag to-tour ay ang pagpaplano ng mga bagay bagay, mabilis na lumalakad ang mga araw at dumating narin sa wakas ang nanay at si Linet kasama si Mommy Glenda at Daddy Roman. Abalang-abala kami sa mga preparasyong katulad ng mga isusuot namin ni Nick sa Civil Wedding Ceremony, natural pareho kaming naka coat and tie hehehe, ang mga witnesses ay kinuhanan narin ng mga sukat para sa tatahiing mga damit, at syempre sina lolo at lola ay hindi papahuli sa attire, gorgeous blue floral print Organdie shift dres na matching pa sa hat with feathers. Syempre deep midnight blue ang motif kaya yun din ang kulay ng gown ni Lola at si Lolo naman ay black suit with same motif color ang inner nya. Parang sila ang mag go-golden wedding. Maganda rin ang gown ni nanay, mommy at ni Linet. 

Sobrang gwapo naman ni daddy sa suot ng gray suit. Pinuntahan din namin ang mga kilalang hotels para piliin ang lugar kung saan idadaos ang reception, iba talaga si lola, masyadong galante pagdating sa amin ni Pa. Kasundong kasundo ni Lola si Linet dahil sa kakulitan nito. At binibiro naman ni Lolo si nanay na may ipapakilalang matipunong biyudo sa araw ng kasal para sa kanya. Natatawa nalang kami ni Pa at ni Linet sa naririnig. Nahihiya man ang nanay ay nginingitian nalang nito ang lolo. Hindi rin namin pinalampas honeymoon location. At ang Cable Beach Club Resort & Spa ang napiling lugar. 

Bawat gabing magkatabi kami ni Pa ay labis na kasiyahan ang pinapakita ko sa kanya. Sana hindi na magwakas ang kasiyahan sa aming mga puso. At ang araw nga na aming pinakahihintay ay dumating.

Naging isang parang fairytale ang buong umaga para sa akin, kahit mahirap tanggapin ay lagi kong ginigising ang aking sarili na ang aking nakikita ay totoo, oo ikakasal na rin ako sa lalaking aking pinag-alayan ng aking puso. Hindi ganun karami ang bisita, pero lahat naman sila ay kakikitaan ng pagiging masaya, tanda na tanggap nila ang aming pagmamahalan. Hindi ko alam, pero sobrang biyaya ang tinamasa ko mula sa Kanya, alam ko wala sa banal na kasulatan nagpapahintulot sa pagsasama ng dalawang magkatulad na sekso, pero wala akong ibang pagaalayan ng pasasalamat kundi sya lang.

Nasa loob na kami ng isang korte at isa isa na kaming tinanong ni Mrs. Thomson ang county commissioner na napili ng lolo na magkakasal sa amin. 

MRS. THOMPSON: “Ok where is the ring?”

At nilabas nga namin ang sing sing.

MRS. THOMPSON: “Perfect, hold the ring you will be given to your partner, Ok Nick, you will say the vow first because you are older than Jake, Ok Nick, dear, ready the ring to be place in Jake’s Ring finger and insert it after you repeated all what I will say. Let’s start, I (your name), take you (his name) to be my husband”

NICK: “I, Nick Salvador, take you, Jake Garcia to be my husband”

MRS. THOMPSON: “And I promise to always be loyal”

NICK : “And I promise to always be loyal”

MRS. THOMPSON: “In hapiness and in suffering, in sickness and health”

NICK: “In hapiness and in suffering, in sickness and health”

MRS. THOMPSON: “And I promise to love and honor you all the days of my life.”

NICK: “And I promise to love and honor you all the days of my life.”

MRS. THOMPSON: “Excellent, now insert the ring, ok good, Now, Jake your turn. Prepare the ring in Nick’s Ring Finger and insert it after you repeated as well what I’ve said. Ready?”

AKO: “Yes” Habang lumalagas ang luha sa aking mga mata, kahit si Nick at ibang tao sa loob ng court, umiiyak din.

MRS. THOMPSON: “I (your name), take you (his name) to be my husband”

AKO: “I, Jake Garcia, take you, Nick Salvador to be my husband”

MRS. THOMPSON: “And I promise to always be loyal”

AKO : “And I promise to always be loyal”

MRS. THOMPSON: “In hapiness and in suffering, in sickness and health”

AKO: “In hapiness and in suffering, in sickness and health”

MRS. THOMPSON: “And I promise to love and honor you all the days of my life.”

AKO: “And I promise to love and honor you all the days of my life.”

MRS. THOMPSON: “Awesome, now insert the ring, ok perfect.”

Syempre nagkiss kami pero smack lang kasi may ibang tao sa korte.

MRS. THOMPSON: “Ok if you don’t mind, please come over here and sign this papers, which legally proves that the two of you are joined by the law of Government of Australia. Ok Nick, come over here, and signed this paper”

At Pagkatapos ay ako naman ang tinawag at ang mga witness.

MRS. THOMPSON: “Ok you still not married because I still not signing” Pagbibiro ni hukom na nag-alis pansamantala sa kaba ng kasalukuyang nagaganap sa kwartong iyon.”

MRS.THOMPSON: “Ok i will sign. There you go... Now I legally pronounce that Nick and Jake are couple this day of _________.

At nagpalakpakan ang lahat. Sinalubong kami ni nanay, mommy at daddy, pati si linet. Ang dalawang matanda ay sumalubong din ng yakap at halik. Lahat ng bisita ay bumati at hindi rin namin nakalimutan ang taong tumulong sa pagiisang dibdib namin na si Mrs. Thompson. Invited si Mrs. Thompson sa reception pero sa araw din palang iyon ay pabalik na sya sa UK para sa reunion nilang pamilya. 

Maraming naganap sa receptional area. After nun ay pinuntahan din namin ang bahay na pinagawa sa amin ng lolo at lola ni Nick. Wala akong masabi, dahil para sa akin kahit gaano kasimple ay sobrang maaapreciate namin iyon. Pero sobrang ganda talaga ng regalong ito sa amin. Pero mabilis lang ang takbo nang oras at namalayan nalang namin na nasa isang duyan kami ni Nick, sa lugar kung saan namin gaganapin ang honey moon namin. Dinadama namin ang isa’t isa ang ligaya na hindi na kami maghihiwalay dahil sa aming pag iisang dibdib. Hinahaplos haplos ang kamay ng bawat isa. Masuyong hinahalikan ang mga labi at mukha. Tinig lang ng pintig ng aming mga puso ang aming naririnig. At masuyong paghinga lang ng bawat isa ang aming nalalanghap.

Ngayong papunta na kami sa kabanata na kung saan ay uumpisahan na namin ang buhay para sa aming dalawa. Kasama ng mga taong tunay na nakakaintindi at tunay na nagmamahal sa amin. Wala na akong mahihiling pa. Hanggang sa pagtanda, aalagaan kita “Pa”. 

AKO: “Mahal na mahal kita kasi IKAW ANG PUSO KO” 

Hinawakan nya ang kamay ko.

NICK: “Alam mo ba kung bakit ako nakarecover?” 

Umiling ako

NICK : “Dahil IKAW  NAMAN ANG BUHAY KO”

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<FOREVERMORE>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

There are times

When I just want to look at your face
With the stars in the night
There are times

When I just want to feel your embrace
In the cold night
I just can't believe that you are mine now

You were just a dream that I once knew
I never thought I would be right for you
I just can't compare you with anything in this world
You're all I need to be here with forevermore

All those years,

I've longed to hold you in my arms
I've been dreaming of you
Every night,

I've been watching all the stars that fall down
Wishing you would be mine

I just can't believe that you are mine now

You were just a dream that I once knew
I never thought I would be right for you
I just can't compare you with anything in this world
You're all I need to be here with forevermore

Time and again
There are these changes that we cannot end
As sure as time keeps going on and on
My love for you will be forevermore

Wishing you would be mine
I just can't believe that you are mine now
You were just a dream that I once knew
I never thought I would be right for you
I just can't compare you with anything in this world

As endless as forever

Our love will stay together

You're all I need to be here with forever more

(As endless as forever
Our love will stay together)

You're all I need

To be here with forevermore...

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

"Ikaw ang Puso ko, Ikaw naman ang Buhay ko" CHP - 9

Thank you : EMJHAY

CHAPTER NINE...

NAKARAAN:

Pagkaraan kong ilabas ang lungkot ko sa kamang ginamit ni Nick sa kwarto ng ospital na iyon ay pumasok muna ako sa banyo. Para ayusin ang sarili ko. Naghilamos ako. Kailangan tatagan ko. Pagkalabas ng kwarto ay tinanong ko sa station kung nasan ang Morgue. At tinuro naman sa akin ang lokasyon. Bago ako maka-alis ng station ay biglang tumunog ang cellphone ko at nakita ko sa caller.

Mommy Glenda.

Mrs. Salvador: “Jake anak asan ka ba?” may halong saya na sambit ni mommy.

PAGPAPATULOY...

Mrs. Salvador: “Narito kami sa bahay nyo?”

AKO: “ Mom, nandito po ako sa ospital” Hindi ko parin maiwasang maiyak.

Mrs. Salvador: “Pinasundo na kita, pumunta ka na sa labas ng Ospital. Nag-aantay na doon si Jerry. Tahan na. Magiging ok din ang lahat iho.”

Tama ba ang narinig ko? Magiging ok ang lahat. Ang nanay pa ni Nick ang nagpapayo sa akin na parang walang nangyari. Kinakabahan ako na di ko mawari. Gusto ko pa sanang itanong kung bakit nasa bahay namin sila samantalang nasa morgue si Nick. Pero sa tono ng salita ng mommy Glenda ay parang kailangang-kailangan nya akong makita ngayon kaya hindi na ako nagtanong pa. Paglabas ko ng Gusaling iyon ay agad kong nakita si Kuya Jerry. Hindi ko paring maiwasang maluha dahil kahit si Kuya Jerry ay may hatid na mga alaala namin ni Nick. Pinatahan nalang nya ako sa pagsasabing bubuti rin daw ang pakiramdam ko.

Pagkatapos nun ay isang malungkot  at tahimik ang aming byahe papunta sa bahay. Mukhang pati panahon nakikisabay sa aking damdamin. Makulimlim ang langit, nagbabadya ng pag-ulan. Parang noong panahon na pinilit nya akong sumakay sa kotse nya dahil uulan na. Pagkarating sa amin, Nakita ko agad ang sasakyan ni daddy Roman at 2 malalaking Van. Bakit maraming tao, at kita kong nasa labas ang mga tiyahin at tiyuhin ni Nick pati ang mga pinsan ni Nick ay nandun din. Bakit nandito silang lahat? Tanong sa aking isipan.

Nakatingin ang lahat sa akin habang papalapit ako sa bahay. At ang luha ko ay hindi mapatid dahil lahat sila ay mga bahagi ng alaala namin ni Nick. Sinalubong ako ni Angela at Leo, hinahaplos ang likod ko habang papasok sa bahay. Pinapatahan. Tinignan ko lang ang mukha ni Angela, umiiyak siya. Pero nakangiti sya. Tinawag ako ni Daddy Roman para pumasok sa loob.

Mr. Salvador: “Anak halika, tawag ka ng Mommy mo.” Naluluhang sabi ni daddy Roman.

Pagpasok ko ng bahay, niyakap ako ni mommy Glenda.

Mrs. Salvador: “Anak, may nag-aantay sayo.” Naluhang wika nya.

 Mula sa  kwarto ko ay lumabas ang isang lalaking tulak tulak ng nurse sa kanyang wheel chair. Ang lalaking sa simula palang ng makita ko ay binigyan ko na ng puwang sa aking puso, ang lalaking nag bigay sa akin ng tunay na kahulugan kung paano magmahal at paano mahalin, ang lalaking sumuporta at laging nasa tabi ko ng halos dalawang taon, ang lalaki ring ito ang nangako na hindi kailanman ako bibiguin, ang lalaking buong akala ko ay hindi ko na makakasama kahit kailan, hindi ko na mayayakap at mahahalikan, buong akala ko hindi na ako makakapagpapaalam sa kanyang paglisan. Narito sya ngayon sa aking harapan at nakatingin sa akin.

Wala akong pakialam kahit kanino ng mga oras na iyon, Buong pusong pananabik kong tinakbo at niyakap si NICK SALVADOR. Humagulhol ako sa kanyang dibdib, tanda nang sobrang pangungulila sa kanya. Miss na miss ko sya, yun ang nararamdaman ko ng mga oras na iyon. Buong akala ko ay mawawala na sya. Akala ko ay kailangang kong harapin muli ang buhay ng wala ang pagmamahal niya. Pero eto sya, hawak hawak ko sya ng mahigpit. Ang pwersa na aking ibinibigay sa pagkakayakap sa kanya ay nagpapadama sa kanya kung gaano ako nangungulila. Hinahalikan nya ang buhok ko, ramdam na ramdam ko ang init ng katawan nya. Ang mga patak ng kanyang mga luha sa aking pisngi.

 Umayos ako, hinarap ko siya.

AKO:  “Akala ko” at naputol ang sinabi ko ng halkan ako sa labi ni Nick.

NICK: “Tahan na mahal ko, tapos na ang pagdurusa mo, kinuwento sa akin ni Inay ang lahat” Sabay tingin sa aking Nanay.

Umiiyak lahat ng tao sa loob ng bahay. Damang dama nila ang pangungulila namin ni Nick sa isa’t isa. Kahit ang nurse nya nakikisimpatya.

AKO: “Miss na miss na kita.”

NICK: “Tahan na sabi, ayaw kong nakikita kang umiiyak, at saka baka magalit si Pau sa akin, sige ka” Kahit sinasabihan nya ako, hindi rin nya mapigil ang pag-iyak. Tumingin sya kay Pau. Ngiti lang ang kanyang sinukli sa akin. Andun din si Amy, sinisipon sa kakaiyak.

Ngumiti rin at nag thumbs up.

AKO: “Ikaw kasi ang tagal mong bumalik”

NICK: “Sorry na po. Di na mauulit”

At nagtawanan na ang mga tao sa bahay na iyon.

MRS. SALVADOR: “Mga anak, tulad ng sabi ni Balae” sabay tingin kay Inay “Kailangang ipagdiwang natin ang regalong ito ng Panginoon, lahat tayo pupunta sa paboritong lugar ni Nick at pagkatapos ay may sopresa kami ng daddy Roman nyo sa inyong dalawa”

Sopresa na naman. Para sa akin ay nasa akin na ang pinakamahalagang sopresa na aking matatanggap. At si NICK iyon. Dumiretso nga kami sa Resort ng mga Salvador at habang daan.

SA KOTSE NI DADDY ROMAN...

Sa unahan syempre ang asawa, si Mommy Glenda. Sumunod ay si Nick at ako sa likod nila, katabi ko ang Nanay, sa likod naman namin si Pau, si Amy, si Issa at si Linet.

Lahat masaya at kwentuhan habang daan, nadaanan namin ang favorite ko at naging favorite narin ni Nick, si Mang Donalds. Kaya nag drive thru nalang kami. Habang kumakain sa kotse ay walang sawa ang patawa ni Issa at ni Amy. Basta sa Kalokahan, bidang bida ang dalawa, nahahawa tuloy ang kapatid ko.

Masayang masaya ako. Sinusubuan ako ni Nick ng French Fries. Kahit naka dextrose sya, ang gwapo nya parin. Baby na baby talaga ang “Papa” ko. Alagain ika nga. Habang naka sandal ako sa balikat ni Nick, si Nanay naman ay nakasandal sa balikat ko. Ang sweet talaga ng mga mahal ko sa buhay. Bigla namang nagreact ang kapatid ko.

LINET: “Nay ang daya gusto ko ding humiga sa balikat nyo.”

NANAY: “Mamaya na anak. Di tayo kasya dito”

ISSA: “O dito ka sa balikat ko, mas malapad to kesa sa kuya mo”

LINET: “Ayaw ko nga amoy banana cue”

Sabay tawanan lahat...

MRS. SALVADOR: “Iha, yaan mo, mamaya higa ka sa balikat ko, ok”

LINET: “Yehey, kay mommy Glenda ako”

Sabay tawa ulit kaming lahat, ramdam na ramdam namin ang pagseselos ni Bunso.

Ang mga magulang naman ni Pau na sina tita Rosy at tito Milling ay nakasama rin. At nalaman na nila ang tungkol sa amin ni Nick. Bagamat nagulat sila, ay tinanggap parin nila ako bilang pangalawang anak. Dahil kahit ganito daw ako, wala naman silang nakitang masamang naidulot sa pakikipagkaibigan ko sa anak nila. Bagkos lagi nilang nakikita si Pau bilang masayahing bata kahit na solong anak lang ito. 

Nakasakay sila sa isa sa mga Van kasama sila Angela at Kiko.

SA RESORT...

Gabi na ng makarating kami sa lugar. Nagutom na naman ang lahat kaya, puro mga inihaw ang napagtripan. Matapos ang hapunan ay beach naman ang target ng lahat. Pero hindi pa pweding maligo si Nick kaya ako nalang ang pinapunta nya.

AKO: “Ayaw ko nga, kakabalik mo lang sa akin, tapos iiwanan kita. Kailangang ibalik ko ang mga nawalang oras natin “Pa”. Sobrang miss na miss na kita”

NICK: “Naughty ng mahal ko. hahaha. Namiss ko rin yan”

AKO: “’Pa’ naman ehh. Hindi naman yun eh”

NICK: “Hmmm biro lang” sabay pupog sa akin ng halik sa leeg. Na kakiliti sa akin kaya natawa nalang ako.

NICK: “Basta mahal na mahal kita”

AKO: “Mahal na mahal na mahal kita”

At biglang may kumatok. Pinapasok namin ng kwarto ang Nanay. Naka pang swimming attire ito at biniro namin na makakakita ito ng prince charming sa kanyang suot. Natawa naman ang Inay. Umupo si Nanay sa kama.

NANAY: “Anak me sasabihin lang sana ako sa inyo”

AKO: “Anu yun Nay?”

NANAY: “Anak, tanda mo nung mga oras na nasa chapel tayo ng Ospital?”

AKO: “Opo Nay, yung ipinagdarasal ko si Nick” Sabay tingin kay Nick na matama lang nakikinig sa pag uusap namin ni Nanay.

NANAY: “Oo. Anak, paano kung hindi bumalik si Nick sa atin? Magagalit kaba sa KANYA”

Napatigil naman ako sa kataga ni Inay, kaya humugot muna ang nang malalim na hininga at saka sinabing.

AKO: “Hindi NAY. Alam nyo Nay, Alam mo NICK nung bago ako dumating sa bahay kanina, tanggap ko ng wala ka kasi nung nasa ospital ako, binuhos ko lahat sa KANYA. Parang pinagaan nya ang pakiramdam ko. Humingi lang ako sa KANYA ng lakas ‘Nay para harapin sana ang bangkay ni NICK. Pero hindi ako nagalit sa KANYA”

NANAY: “Tama yung ginawa mo anak, basta lagi nyong tandaan, SYA lagi ang kakampi nyo.”

Tumango lang kaming dalawa ni Nick at bago umalis ay nagpasalamat muna si Nanay kay Nick at niyakap ito tanda ng pag ka miss din nito sa kanyang pangalawang anak.

 Napagpasyahan naming panoorin ang palulunoy sa tubig na mga mahal namin sa buhay sa tabing dagat. Ang iba nangungulit, tulad ni Amy, sinasabi nyang maligo na ako pero sabi ko hindi ko  maiiwan si Nick. May iba naman hinahatiran kami ng inihaw na pusit at hotdog, tulad ni Linet. Tapos tatakbo ulit sa dagat dala ang salvavida at hahabulin, makikipagkulitan sa tinuring narin naming pangalawang amang si Daddy Roman. 

May lalapit naman para tamabi kay Nick, para bumulong at si Pau iyon, sabay tatawa si Nick, at titignan ko ng masama ang dalawa at paaaminin kung anung bagay ang pinag-usapan nila tungkol sa akin. Pero makulit talaga ang dalawa ayaw umamin. Si Governor lalapit din at wiwisikan kami ni Nick ng tubig dagat, makulit din si Gob. Mapapasigaw nalang kami dahil malamig ang tubig. Saka kami tatawanan at tatakbo papunta sa dagat. Si Issa lalapit din, para lang tumabi sa akin at tititigan si Nick, sabay bubulong, na ang gwapo talaga nya. Mag tataka nalang si Nick kung ano ang pinagbubulungan namin.  Pero hindi rin ako aamin. Kukulitin din nya ako kung anu yung sinabi sa akin ni Issa. Kahit nasa isang tabi lang kami, para narin kaming nakikipag lunoy sa tubig.

AKO: “Pa, alam mo kanina pag-gising ko nung umaga, wala akong naramdaman, hindi talaga ako kinabahan kung anu ng nangyari sayo. Nanaginip lang ako na lahat nasa panaginip ko ikaw lang ang wala, pero pag-gising ko ayos lang ang pakiramdam ko. Yun pala hindi ka pala talaga nawala sa akin.”

NICK: “Pwede ba naman akong mawala, I am SUPER MANG DONALDS. Hindi yata ako tinatablan ng kahit ano”

AKO: “Weee. Kung nakita mo lang ang itsura mo nung wala kang malay, tapos nung after 2 days na malapit ka nang mawala, kasi sabi ni Doc dun malalaman kung kakayanin mo pa ang kalagayan mo, takot na takot ako. Sabi ko kay Doc, kung pweding ulitin pa nya ang pag CPR sayo at pumayag naman siya kaya nagpasalamat ako at sa huling pagkakataon ay nalagpasan mo ang kinatatakutan ko”

NICK: “Alam ko po yun Pa, kinuwento po sa akin yun ni Inay at ni Mama, wag kang mag alaala hindi ko na hahayaang mangyari muli ang bagay na iyon. Kaya wag ka nang magisip ng kung anu-ano. Ok?” At ngumiti na naman ng ubod tamis.

AKO: “Oo na po" Ang gwapo nya talaga.

NICK: “Ang cute na Pa ko”

AKO: “Ay hindi ah, mas gwapo ka naman po”

NICK: “Magkamukha tayo kasi sabi nila pag ang dalawang tao ay nagmamahalan nagiging magkamukha”

Ang sweet tagala nya. At lumapit si Mommy Glenda.

MRS. SALVADOR: “Mga iho, i booked you for next week flight to Australia, your Grand Ma and Grand Pa wants you both to be there as soon as possible”

NICK: “Wow... But how about you and Dad? Aren’t you come with us?” 

MRS. SALVADOR: “Of Course we do, Alam mo Iho nung magkasakit ka, dun ko natutunan ang aral na kailangan hindi natin dapat iwala ang oras natin sa ating pamilya. Mahalagang napapagtuunan namin ng pansin ang bagay na ito. Dahil hindi natin alam kung hanggang kailan nalang natin makakasama ang mga mahal natin sa buhay. Kaya, susunod kami ni Dad mo at si Balae at si Linet kulet, hehehehe. Is it nice?”

AKO at si NICK: “Alright” At tawanan kaming lahat... Sabay gigil na halik ni Mommy Glenda sa aming dalawa ni Nick.

ITUTULOY...

"Ikaw ang Puso ko, Ikaw naman ang Buhay ko" CHP - 8

CHAPTER EIGHT...

NAKARAAN: 

Mag aalas 6 na nang gabi ng biglang mag beep ang heart beat monitor dahil hindi nito maramdaman ang pulso ni Nick. Nataranta na kami nang mommy at pinatawag agad namin ang doctor.

Binigyan si Nick ng CPR at paulit ulit iyon, hanggang ginamitan na nila ng defibrillator. Paulit ulit, nalalamog na ang katawan ni Nick, hanggang sa i deklara ng doktor na itigil na.

PAGPAPATULOY...

AKO: “Dok” Biglang lapit ko “Parang awa nyo na, isa pa, isa pa po. Isipin nyo nalang anak nyo ang gusto nyong buhayin, sige na Dok. Sige na po...” Nagmamakaawa kong hiling sa kanya.

Dr. Rosales: “Nurse, another counts” Nagkaroon kahit papaano ng konting pag-asa sa puso ko.

At inulit nga nila ang ginagawa kanina. Pagkatapos ng pangatlong defibrillation ay saktong kitang kita ko sa malaking monitor ang pag buga ng pulso ni Nick.Napangiti ang lahat, si mommy, si daddy, Si Dr. Rosales at ang mga Nurse. Lumundag ang puso ko sa tuwa at noon ko ulit naramdaman  ang kasiyahan matapos ang ilang araw na kalungkutan.

Napayakap sa akin ang mga magulang ni Nick at sabay sabay pa kaming nagpasalamat sa Maykapal.Pero hindi parin lubusan ang kasiyahan sa akin, dahil kahit alam kong napagtagumpayan ni Nick ang dalawang araw ng sinabi ng Doctor ay mauuwi naman ito sa comatose. Maaring magising si Nick nang hindi nakakagalaw o nakakapag salita o di kaya ay matulog ito na buhay ang sistema ng katawan.

Nang maayos na lahat ay dumating naman si Pau, sinabi nya sa akin na gusto akong makausap ni Ken. Nagpaalam lang ako sa mga magulang ni Nick at ginawaran ko lang si Nick ng halik sa Noo at labi sabay patak ng aking luha at nagpaalam muna pansamantala.

Sinabihan narin ako nina mommy na kumain na dahil hindi pa nga daw ako nag hahapunan. Sinabihan ko na sila na sabay-sabay nalang kami  dahil madali lang naman akong babalik.

SA KWARTO NI KEN...

KEN: “Jake, patawarin mo na ako. Hindi na ako pinapatulog na konsensya ko. Pinagsisihan ko nang malaki ang nagawa ko sa pinsan ko.”

Tumayo si Ken mula sa kama at lumapit sa akin at tinignan ako ng mata sa mata, anyong nagmamakaawa at akmang luluhod.

KEN: “Kung kailangang gawin ko ito Jake para lang mapatawad mo ko”

Natauhan ako at mabuti nalang at nahawakan ko ang braso nya para hindi matuloy ang gagawing pagluhod.

AKO: “Anu bang ginagawa mo. Sinabi ko bang lumuhod ka? Ken kahit gaano kalaking kasalanan at pasakit ang ginawa mo sa amin ni Nick, hindi naman maibabalik ng galit ko sayo ang kagalingan ng kasintahan ko. Kaya pinapatawad na kita.”

KEN: “Talaga Jake? Pinapatawad mo na ako?” Napayakap sya sa akin sabay umiyak...

Naisip kong dapat maging bukas sa puso ko ang pagpapatawad at upang mabawasan narin ang dinadalang bigat ng nasa dibdib ko. Niyakap ko na rin sya tanda ng lubusang pagpapatawad.

KEN: “Jake, hindi ako nagkamali na ikaw ang minahal ko, sobrang buti ng kalooban mo, ginawa ko lang na mali ang paraan ng pagpapakita ng pagmamahal sayo at lubos kong pinagsisihan iyon. Kahit mahirap, magpapakalayo-layo ako para maipangakong hindi ko na uulitin ang ginawa ko. Sa malayo nalang kita mamahalin. Sige Jake... Inaantay kana siguro ni Nick...” Nasa mga luha nya nakatatak ang sensiridad ng kanyang sinasabi.

Bagaman wala akong nararamdaman para kay Ken, nakaramdam naman ako ng awa sa kanya kaya bago pa ako mapaiyak ay tumalikod na ako at umalis papunta sa kwarto.

Nang makita ko sina mommy ay naghapunan na kami sa loob ng kwarto ni Nick. Pero wala talga akong gana, hindi ko talaga magawang kumain ng maayos.

Lumipas ang isang linggo.

ANG KASALUKUYAN... (karugtong ng unang kabanata)

Iyon ang mga kabanata ng buhay namin ni Nick, kung saan kami nagsimula hanggang sa dumating kami sa yugtong ito.

Ngayon  isang linggo na buhat ng malagpasan ni Nick ang pagsubok sa kanya. Pero hindi parin sya nagkakamalay. Nakaupo kami ni Pau sa isang tahimik at malamig na pasilyo. Gabi gabi nya akong sinasamahan, Isang linggo na rin akong walang tamang tulog. Ang puso ko. Ayaw pa nyang sumuko. Ramdam ko parin ang hinagpis nito. Hanggang kailan kita iintayin...

Pero nagpapakatatag ako. Dahil ito ang sumpaan namin ni NICK. Ang hindi nya ako iiwan.

PAULO: “Best sobra sobra na ang ginagawa mo sa sarili mo. Magpahinga ka naman kahit konti.”

AKO: “Hindi naman ako napapagod Best. Kaya ko naman ang sarili ko”

PAULO: “Best kahit na. Alam ko kaya mo. Pero alam ko rin na pagod na yang puso mo kaya kahit konti. Isipin mo naman ang sarili mo. Kahit konti ipahinga mo muna ang isip mo.”

AKO: “Salamat Best. Lagi mo kong inaalagaan. Miss na miss ko na siya.”

PAULO: “Best, sige na umuwi ka muna. Ako na ang bahalang magbantay ngayon. Pahinga ka naman. Ibang iba na itsura mo oh, kamukha mo na si Kokey?”

AKO: “Bakit? Sino ba yung kokey na yun? Bago mong kaibigan?” Seryoso kong tanong sa kanya.

PAULO: “Hahahaha” Hagalpak ni Pau “Hindi mo kilala si Kokey? Hehehe. Alien yun sa TV. Sikat yun” Tawa parin sya ng tawa, napatangiti na rin ako. “Si kokey lang pala ang makakapag pangiti sayo.” wika ni Pau. “Sige na pahinga ka muna sa bahay niyo. Malay mo bukas gising na si Nick, kailangan gwapo ka”

AKO: “Hehehe..”

PAULO: “Mamaya hindi ka makilala nun. Sige ka. Antagal mo syang inantay tapos madidisappoint lang sya sa itsura mo. Hahaha...”

AKO: “Best naman eh. Puro ka kalokohan. Alam mo kahit anung itsura ko sigurado ako hahalkan at hahalkan nya ako. Kasi yun ang love.”

PAULO: “Hahaha. Best hindi ka pa nya pinapalapit, I’m sure tatakbo kana at susunggaban mo na sya ng halik kasi miss na miss mo na sya. Kaya umuwi ka na at ayusin mo ang sarili mo.”

AKO: “Bakit maayos naman ako ah”

PAULO: “Hehehe...I mean mag pahinga ka naman”

Wala na akong nagawa napilitan narin na akong umuwi. Nag paalam lang ako kay tito Roman, kay kiko, at kay Leo. At umuwi na nga ako. Unang beses kong matutulog sa amin. Natuwa ang nanay sa ginawa kong dun matulog sa bahay. Sabay-sabay kaming kumain ng hapunan. Kahit alam nilang malungkot ako, pinakita ko sa kanilang kaya ko basta nandiyan sila sa tabi ko.

SA AKING KWARTO...

Na-miss ko ang kwarto ko. Sobra. Pagpasok ko palang ay inayos ko ang buong kwarto. Nagpalit ako ng bed cover. Naligo ako at uminom ng sleeping pills at gatas para makatulog dahil siguradong hindi ako papatulugin ng pag-aalala kay Nick.  Pag lapat palang ng balat ko sa kama, nagkumot lang ako at sakto tuloy-tuloy ang tulog ko...

KINABUKASAN...

Mga alas 9am ako nagising. Napaniginipan ko ang pamilya ko, kaklase ko, si Pau, si Amy, pati si Issa. Maging ang mga kamag anak ni Nick nasa panaginip ko. Isa lang ang wala. Si Nick. Hindi naman ako kinakabahan. Parang normal na umaga lang katulad ng kahapon at nung nagdaan. Kaya binalewala ko nalang ang panaginip ko.

Pagkatapos mag- almusal ay nag-usap kami ni Inay.

AKO: “Nay pasensya na kung hanggang ngayon hindi pa ako nakakahanap ng trabaho.”

NANAY: “Wala yun anak. Nauunawaan kita. Alam ko pinagdadaanan mo. At hindi naman tayo nagugutom ah. Malakas kaya ang business ko. Bakasyon naman ang kapatid mo.”

AKO: “Hindi nay. Inuunawa nyo ko pero kailangan unawain ko rin ang pamilya natin. Me repsonsibilidad na iniwan si Itay sa akin, kaya sa isang linggo mag-uumpisa na akong maghanap ng trabaho”

NANAY: “Naku ang anak ko talaga, halika ka nga dito payakap nga. Alam mo anak, pinagmamalaki kita, mas gugustuhin ko pang ganyan ang kalagayan mo pero ikaw naman ang pinakanormal na anak para sa akin. Kesa naman dun sa mga lalaking lasenggero diyan sa kanto walang inatupag kundi ang hmm.. ewan. Basta anak salamat ha.”

AKO: “O bakit ka naiyak Nay?”

NANAY: “Wala naalala ko lang ang Itay mo, kagaya mo sya. Responsable, malawak ang pananaw at maalalahanin.”

LINET: “Eh ako Nay. Matino naman ako ah”

Sabay tawa namin ni Nanay. At niyakap narin namin si bunso. Nagpaalam na  rin ako kay Nanay papuntang ospital para batayan ulit si Nick. Sinabi nilang susunod nalang sila mamayang hapon.

SA OSPITAL...

Pagdating ko sa kwarto ni Nick ay wala nang tao sa loob kaya dali-dali akong nagpunta sa station para itanong kung nasan na yung pasyente sa room na iyon. Ngunit bigla kong nakasalubong ang nurse at sinabing dinala na sa morgue ang labi ng pasyente. At kaninang alas 9am daw ito namatay. 

Nurse: “Gusto mong samahan kita sa location?”

AKO: “Hindi, hindi, hindi, hindi” mga salitang lumalabas sa bibig ko pero kahit ako hindi ko naririnig ang sinasabi ko.

May sinasabi pa ang nurse pero hindi ko na rin sya naririnig. At dali- dali na syang umalis. Ramdam ko ang bigat ng katawan ko. Hindi ito kinakaya ng mga paa ko at napaupo ako sa bench sa labas ng kwartong iyon. Pati ang mga balikat ko ay nakalaylay at biglang naubos ang lakas ko at umagos muli ang luha ko. Nakatitig lang ako sa semento ng ospital at waring sasabog ang ulo ko sa narinig kong impormasyon. Impormasyong gustong ipasok ng isip ko sa puso ko pero tinatanggihan ito. Akala ko nailuha ko na lahat hindi ko pa pala nararamdaman ang pinakamasakit na yugto. Ngayon palang. Lahat ng ala-ala namin ni Nick bumalik mula simula. Para itong pelikulang ni-re-rewind.  

Ang unang pagkakita ko kay Nick nung unang tumapak sya sa classroom. Yung mga paanyaya nya sa akin. Pag-hila nya sa akin na sumakay ng kotse nung papatak na ang ulan. Ang pagbibigay nya ng favorite food ko. Ang unang beses naming magkasamang magsimba.  Ang pag-boat racing namin sa resort nila. Ang unang paghawak sa kamay ko at pagsasabing Goodnight. Ang pagdadala sa amin ni Pau sa bahay nila. 

Ang pagpapakilala sa magulang at mga kamaganak nya. Ang unang pagyakap nya sa akin. Pati ang pagsama ko sa kanya sa plane papuntang Manila para manood ng concert bumabalik muli sa aking alaala. Ang pagtatapat nya sa akin. Ang pagiging official namin. Ang monthsaries namin. Ang Anniversary namin. Ang pag graduate namin. Ang pag-punta namin sa France. Ang sing-sing. Ang unang pagiisang katawan namin. At ang huling yakap at halik nya ng magkahiwalay kami sa Airport ng Davao. Lahat ng mga sandaling iyon ay nakikita kong sariwang sariwa sa isip ko na ngayon ay pinanghihinayangan ko.

Bakit ako pa, bakit kami pa ni Nick.Hindi ko matanggap na wala na siya. Dahan dahan akong tumayo para tumungo sa huling kwartong saksi sa huling mga sandali nya. Dahan dahan akong lumapit sa kama nya. Inihiga ko ang sarili ko sa kamang huling hinigaan ng mahal ko. Gusto kong malanghap ang katawan nya. Kahit sa kahuli-hulihang sandali ay maamoy ko parin sa hindi pa napapaltang kobre-kama ang samyo ng balat ni Nick. Humahagulhol kong sinasamyo lahat ng amoy na iyon, at inilalagay ng permanente sa puso ko. Kahit nagmumukha akong baliw, pero yun lang ang paraan para muli ko syang makasama.

 Maalala ko kung gaano kasarap ang yakap ng mga bisig nya. Muling makita sa nakapikit kong basang mata ang mga ngiti nya. “Nick, Nick hindi ko na alam ang gagawin ko sa buhay ko. Nick bakit mo ako binitawan? Akala ko walang iwanan? Diba sabi mo magsasama tayo sa Australia sa mga lolo at lola mo? Diba sabi mo mag aampon tayo para may ituring tayong sarili anak natin? Paano ko tutuparin yun kung wala ka? Paano na ang mga bukas ko? Nick... Miss na miss na kita” Ang sakit sakit ng nararamdaman ko noon. Kung pwede nga lang tanggalin ang emosyon ng mga oras na yun. Inalis ko na.

Pinagsisihan ko nang wala ako ng mga huling oras ni Nick. Sana hindi ako umuwi, kung alam ko lang. Kung alam ko lang. Baka nagawan ko pa ng paraan para madugtungan ulit ang buhay nya. Katulad ng nangyari noon. “Ito ba ang kaunting panahon na binigay MO sa akin Panginoon. Hindi parin po kami nakakapagpaalam sa isat isa. Kahit masakit tatanggapin ko, ibinabalik ko na sya sayo.” Walang patid kong pag-iyak. “Maraming salamat at pinakilala MO sya sa akin, kahit papaano natuto akong magmahal ng lubos. Sana tulungan mo akong makabangon mula sa pagkaguhong ito, yun nalang siguro ang kailangan ko po ngayon.”

Matapos ng isang oras na pag-iyak ay nagpasya na akong bumangon. Kahit alam kong hindi ko pa kayang harapin ang pinakamamahal kong walang buhay. Kahit hindi ko pa kayang makitang nasa loob sya ng ataul. Wala akong magagawa kundi gawin kung ano ang katungkulan ko bilang isa sa pinakamalapit na tao sa puso ni Nick. Tutal pinagpasa Diyos ko na ang kalagayan ko, alam ko tutulungan nya ako sa bagay na ito.

Pumasok muna ako sa banyo. Para ayusin ang sarili ko. Sa salamin, pulang pulang mata, malaking eyebag, linya ng mga luha sa pisngi, gusot na buhok, mukha ng isang iniwan, mukha ng isang nag-iisa, mukha nang hinagpis at kalungkutan. Naghilamos ako. Inayos ko ang sarili ko. Kailangan tatagan ko to.

Pagkalabas ng kwarto ay tinanong ko sa station kung nasan ang Morgue. At tinuro naman sa akin ang lokasyon. Bago ako maka alis ng station ay biglang tumunog ang cellphone ko at nakita ko sa caller. 

Mommy Glenda...

Mrs. Salvador: “Jake anak asan ka ba?” Masayang wika ni tita.

 ITUTULOY...